Ostatnio spotyka mnie wielka radość. Niemal codziennie przydarza mi się (przy-darza, tak, to naprawdę wielki dar) dobra, szczera rozmowa. Czasem smutna, czasem radosna, na różne tematy. Czuję, że się z kimś naprawdę spotykam (choć czasem tylko przez Internet).
Zawsze lubiłam rozmawiać z ludźmi, ale czuję, że od jakiegoś czasu te rozmowy są inne, że są prawdziwsze. Może dlatego że coraz mniej się martwię cudzymi opiniami? Że nie chodzi mi (zwykle, bywa różnie) o mnie, tylko po prostu chcę rozmawiać, dzielić się, słuchać, być słyszana? Że nie boję się mówić, co myślę, nawet jeśli wiem, że to może być kontrowersyjne?
Nie wiem jeszcze. Ale bardzo się cieszę i jestem wdzięczna.
Love's patient 